Tej niedzieli usłyszymy, jak Pan Jezus porówna nas – swoich uczniów – do soli i do świecy. Nasza wiara w Jezusa jest jak sól – czyli potrzebna innym do smaku ich życia. Czy to, jacy jesteśmy, może być światłem dla kogoś w ciemności? Rozświetlimy brokatem czerń kartki zapalając w ten sposób nasze świece.
Dwoje staruszków: Symeon i Anna rozpoznają w maleńkim Jezusie Mesjasza i cieszą się Nim jak dzieci! Wyklejamy i rysujemy najradośniejsze Dzieciątko.
Pan Jezus mówi o łowieniu. Ale nie ryb, tylko ludzi! Ciekawe, co myślą sobie czterej rybacy, gdy słyszą te dziwne słowa. Jednak chyba przeczuwają, że Mistrzowi chodzi o coś naprawdę ważnego, skoro zostawiają swoje łodzie i sieci i idą za Nim. Wyklejamy porzucone łódki i sieci na brzegu jeziora.
Dlaczego Jezus jest nazwany przez Jana Chrzciciela Barankiem? Przypominamy sobie historię wyjścia Izraelitów z Egiptu, które było poprzedzone przejściem Anioła Śmierci przez Egipt. Wyklejamy białego baranka – jak on ratował Żydów w Egipcie, tak Jezus przynosi ratunek nam.
Chrzest Jezusa przypomina nam o naszym chrzcie – to wtedy usłyszeliśmy pierwszy raz, że jesteśmy bardzo kochani przez Boga i że Mu się podobamy! Rysujemy Jezusa w wodach Jordanu.
Mędrcy zostawili wszystko czym się zajmowali i wyruszyli w długą drogę na spotkanie Kogoś niezwykłego – jakiegoś nowego Króla. Zabrali ze sobą prezenty urodzinowe! Nie spotkali Go jednak w jerozolimskim pałacu…. I my szykujemy prezent dla małego Jezusa.
