Usłyszymy dziś niezwykłą historię, jak Piotr idzie po wzburzonych falach jeziora do Jezusa. W pewnym momencie traci wiarę i zaczyna tonąć. Wtedy Jezus łapie go za rękę. Pamiętajmy, że Bóg jest przy nas w każdej chwili życia. Nie traćmy ducha. W plastelinie wyskrobujemy scenę na jeziorze.
Czasem nawet bardzo małą ilością można podzielić się z potrzebującymi. Jeśli tylko zechcemy staje się cud – Bóg rozmnaża to, co daliśmy i wszyscy są syci. Robimy stemple i odbijamy na kartce to, co było do podziału – pięć chlebów i dwie ryby.
Królestwo Boże jest jak najcenniejszy skarb – warto sprzedać wszystko, co się ma, żeby je zdobyć. Rysujemy szczęśliwego znalazcę skarbu.
Znowu jesteśmy na polu, gdzie już rośnie zboże. Jednak między dorodnymi kłosami pojawiają się chwasty, które zasiał nieprzyjaciel. Posłuchajmy, co zamierza zrobić Pan. Ciekawą techniką graficzną przy użyciu kalki maszynowej odbijamy kłos i chwast na kartce.
Usłyszymy dziś przypowieść o ziarnach, które rzucone przez Siewcę trafiają w rozmaite miejsca. Z jednych wyrosną piękne kłosy, inne się zmarnują. Z plasteliny wylepiamy okolicę, w której zasiano zboże. Ziarenka rozsypujemy w różnych miejscach. Ufamy, że Słowo Boże zasiane w naszych sercach przyniesie plon.
Dopiero co zaczęły się wakacje, czas odpoczynku od codziennych obowiązków. Ale pamiętamy, jak ciężko było czasem rano wstawać z łóżka, trudno odrabiać lekcje, a i teraz może bywa nam trudno pomóc komuś, gdy akurat chcielibyśmy mieć czas dla siebie. Pan Jezus mówi, że nas wesprze w naszych trudach. Rysujemy siebie i Pana Jezusa, który nam pomaga dźwigać ciężary.
Przyjmując uczniów Jezusa, przyjmujemy samego Boga! Czy trzeba do tego się specjalnie szykować? Gotować wymyślne potrawy? Polerować klamki, rozkładać dywany, zwoływać orkiestrę? Nie!! Wystarczy mieć wodę do poczęstowania Gościa! Nawet biedak może przyjąć pod swój dach samego Boga! A On będzie nam za to wdzięczny – obiecuje nawet nagrodę za kubek wody!
Tata w Niebie się nami opiekuje – nie mamy się czego bać! On troszczy się nawet o małe wróbelki, więc tym bardziej o nas! Nawet wie ile mamy włosów na głowie!!! Czy ktoś z nas może to wiedzieć? Robimy swój portret z masą włosów z włóczki.
Jezus mówi dziś o robotnikach potrzebnych przy żniwach i pasterzach owiec. Ale to wcale nie wykład dla rolników. Myślimy o sobie, jak o owcach, które czasem gdzieś się zapodziewają. Robimy z waty owieczki i rysujemy pastwisko z pasterzem, który szuka zaginionych zwierząt.
Pan Jezus mówi, że wiara w Niego jest ratunkiem dla świata. Wycinamy koła ratunkowe, przymocowujemy do nich sznury.
