Dziś wylepimy z plasteliny winny krzew. Przyjrzymy się, jak gałązki muszą wyrastać z pnia, żeby mogły mieć siłę rodzić owoce. Tak samo my musimy czerpać siłę do przynoszenia dobrych owoców z pnia, którym jest Bóg.
Wyobraźmy sobie stado owiec. Jak ufnie idzie ono za pasterzem. Ten Pasterz to Pan Jezus, a owce to my. Każdego z nas zna. Robimy wspólną pracę – z poszczególnych owieczek powstanie stadko kroczące za Dobrym Pasterzem.
Zmartwychwstały Jezus przychodzi do uczniów. Żeby uwierzyli, że nie jest zjawą prosi ich o coś do jedzenia. Malujemy pieczoną rybę, którą dajemy Jezusowi do zjedzenia. To żaden duch, to naprawdę On!
Zastanowimy się dziś nad tym, co znaczy ufać. Ufać ludziom i ufać Panu Bogu. Narysujemy obraz Pana Jezusa Miłosiernego, który przypomina nam, byśmy zawsze Mu ufali.
W kościołach usłyszymy dwa fragmenty Ewangelii. Najpierw rozlegnie się radosne Hosanna – na ulicach Jerozolimy Jezusa witać będą jak króla. Ale za chwilę wysłuchamy strasznej historii Jego męki – szacunek zmieni się w szyderstwo. Królowi założona zostanie cierniowa korona. Zrobimy odbitkę graficzną Chrystusa cierpiącego.
Jezus musi umrzeć. Tłumaczy, że jest jak ziarno, które musi umrzeć, jeśli wyrosnąć z niego ma nowa roślina a w niej wiele nowych ziaren. Z plasteliny i ziarenek wyklejamy kłos.
Niezwykła rozmowa uczonego Nikodema z Jezusem toczy się w nocy. W ciemności rozmawiają o Świetle. Narysujemy tę ciemność i Jezusa – który jest Światłem.
Jakie to dziwne: Pan Jezus zazwyczaj taki łagodny wypędza teraz batem kupców. Przewraca stoły, rozsypuje pieniądze. Wszystko dlatego, że zmienili świątynię w bazar. Tę scenę tworzymy z pomocą sznurka, szablonów i farb.
Kilku uczniów zobaczy niezwykłe rzeczy na górze, na którą zabierze ich Jezus. Spróbujemy na wyklejonej z papieru górze narysować to, czego byli świadkami.
Zaczynamy długi czas postu przed śmiercią i zmartwychwstaniem Pana Jezusa. Zaczynamy od ciszy. Drobnymi kropeczkami rysujemy ogromną pustynię, gdzie poszedł modlić się Pan Jezus.
Kredkami do Nieba 