To, co się stało w Wielką Noc jest tak niesamowite, że może napawać nas lękiem. Tak, jak niewiasty, które przyszły do grobu i nie znalazły tam ciała Jezusa. On naprawdę zmartwychwstał! Wyklejamy scenę przy pustym grobie.
W kościołach usłyszymy dwa fragmenty Ewangelii. Najpierw rozlegnie się radosne Hosanna – na ulicach Jerozolimy Jezusa witać będą jak króla. Ale za chwilę wysłuchamy strasznej historii Jego męki – szacunek zmieni się w szyderstwo. Królowi założona zostanie cierniowa korona. Zrobimy odbitkę graficzną Chrystusa cierpiącego.
Jezus musi umrzeć. Tłumaczy, że jest jak ziarno, które musi umrzeć, jeśli wyrosnąć z niego ma nowa roślina a w niej wiele nowych ziaren. Z plasteliny i ziarenek wyklejamy kłos.
Niezwykła rozmowa uczonego Nikodema z Jezusem toczy się w nocy. W ciemności rozmawiają o Świetle. Narysujemy tę ciemność i Jezusa – który jest Światłem.
Jakie to dziwne: Pan Jezus zazwyczaj taki łagodny wypędza teraz batem kupców. Przewraca stoły, rozsypuje pieniądze. Wszystko dlatego, że zmienili świątynię w bazar. Tę scenę tworzymy z pomocą sznurka, szablonów i farb.
Kilku uczniów zobaczy niezwykłe rzeczy na górze, na którą zabierze ich Jezus. Spróbujemy na wyklejonej z papieru górze narysować to, czego byli świadkami.
Zaczynamy długi czas postu przed śmiercią i zmartwychwstaniem Pana Jezusa. Zaczynamy od ciszy. Drobnymi kropeczkami rysujemy ogromną pustynię, gdzie poszedł modlić się Pan Jezus.
Jezus dotyka tego, którego dotykać nie było wolno. Chce, żeby inni też mogli go znowu przytulać, głaskać – żeby nie był sam. Dotyk Jezusa uzdrawia. Wyklejamy szczęśliwego ozdrowieńca.
Bardzo smutno jest być niepotrzebnym. Tak mogła się czuć starsza chora pani z naszej Ewangelii. Jezus przywraca jej zdrowie i radość. Rysujemy chwilę uzdrowienia i zdumionych gapiów w oknach.
Jan Chrzciciel z pokorą wypowiada słowa: „Idzie mocniejszy ode mnie”. Kto to jest, Ten mocniejszy od Jana? Przyglądamy się starodawnym ikonom, potem rysujemy Jezusa w pofalowanych wodach Jordanu.
