Jezus uzdrawia dziesięciu trędowatych. Jeden z nich zorientował się Kto sprawił, że zostali oczyszczeni. Wraca więc pędem dziękować Jezusowi wykrzykując po drodze, jak wielki jest Bóg. Jako jedyny rozpoznał Boga w Jezusie! Gdyby nie to, miałby jak inni, tylko uzdrowione ciało. Odrysowujemy swoje palce i za pomocą bandaży wyklejamy dziesięciu oczyszczonych…
Każdy ma coś w życiu do robienia. Nie trzeba oglądać się na innych, nie ma co czekać, aby nas chwalono za to, co zrobiliśmy. Codzienne obowiązki to nic nadzwyczajnego i nie ma potrzeby chlubić się tym, że się je wypełniło. Dziś szykujemy kolację – kolorujemy obrus, wycinamy kubki i talerzyki z kolorowych papierów.
Zawsze chyba możemy znaleźć kogoś, komu moglibyśmy pomóc. Pan Jezus mówi, że warto tym się zająć, dopóki jeszcze mamy czas. Ze sreberek po czekoladkach wyklejamy bardzo elegancki pałac. Narysowanego ołówkiem biedaka trudno będzie zauważyć.
Tym razem Pan Jezus opowie o czymś, co wszyscy na pewno dobrze znamy. No bo sami powiedzcie, czy nie cieszymy się, gdy coś nam się znajdzie? Podobnie jest z Bogiem – należymy do Niego od zawsze i gdy Mu się zgubimy, to nas szuka. Nic Go nie cieszy tak, jak odnaleziony człowiek. Lepiej się nie gubmy, ale jak już się zgubimy, to dajmy się znaleźć. Radości będzie co niemiara! Rysujemy kobietę, która cieszy się zupełnie jak Pan Bóg.
Zaczynamy Wielki Post – czas wyjścia na pustynię, gdzie pusto i cicho. Rysujemy siebie i przyklejamy na pustyni – kartce wysypanej piaskiem.
Jak to jest? Tak dobrze widzimy wady innych, a swoich nie dostrzegamy? Czy mamy jakiś problem ze wzrokiem? No właśnie… Rysujemy człowieka z belką w oku!
Jezus mówi o miłości, o tym, żeby być dobrym… nawet dla nieprzyjaciół! Pomóc komuś, komu chciałoby się dać w zęby to bardzo trudne! Odrysowujemy i wycinamy nasze dłonie, które coś dobrego dają innym.
Dzisiaj znowu na opak – szczęśliwi są ubodzy i głodni. Może dlatego, że nie mają bogactw, w których mogliby pokładać ufność i o które musieliby się martwić? Rysujemy gromadę szczęśliwców – błogosławionych.
Po całej nocy nieudanych prób złowienia ryb Piotr wraz z przyjaciółmi wypływa kolejny raz na głębię i na prośbę Jezusa zarzuca sieci. Mimo, że nie ma specjalnie ochoty ani nadziei. Rysujemy nieudany połów w nocy i niesamowicie obfity połów w dzień – z Jezusem.
Jezus dzisiaj mówi do tych, którzy znali Go od dziecka. Choć nie wierzą, że ich sąsiad jest Mesjaszem, mają jednak nadzieję, że zobaczą jakiś cud. Przecież inni tyle już o Jezusie opowiadali. Jednak nic niezwykłego się nie zdarza. Nazarejczycy wpadają w złość. I my, jeśli nie mamy wiary, nie widzimy często cudów, które zdarzają się wokół nas. Rysujemy wściekłych mieszkańców Nazaretu, którzy chcą strącić Mesjasza ze skały.
Kredkami do Nieba 