Jan zostaje posłany przez Boga, by przygotował nas na przyjście Chrystusa. Nawołuje, byśmy prostowali ścieżki. Czy to nie jest zadanie dla budowniczych dróg? Rozplątujemy nasze poplątane drogi, żeby szybciej spotkać Pana Jezusa.
Ten niezwykły czas – Adwent – zaczynamy od przypomnienia sobie, że czekamy na przyjście Chrystusa na końcu czasów. Wycinamy dwa serca – jedno pełne trosk doczesnych, drugie pełne światła i przestrzeni zostawionej na przyjście Jezusa.
Jak wygląda król? Po czym możemy poznać króla? Ma koronę na głowie! Czy Pan Jezus wygląda jak król? Czy miał kiedyś złotą koronę na głowie? Wśród pięknych, złotych koron przyklejamy koronę cierniową Jezusa.
Koniec świata kiedyś nastąpi, poprzedzony znakami na niebie. Przyjdzie wtedy Syn Człowieczy i wyśle po nas swoich Aniołów. Nasz kolorowy świat zamazujemy czarnym pastelem. Z czerni wyłania się postać Pana Jezusa.
Czy nie jest szaleństwem oddać wszystko? Czy takie zachowanie jest rozsądne? Jeśli ufamy Bogu, że to On o nas dba, możemy oddać wszystko. Rysujemy ubogą wdowę przy skarbonie.
Jeśli dla nas najważniejszy będzie Bóg i drugi człowiek, to nic złego nam nie grozi. Zastanawiamy się nad największym z przykazań rysując naszych rozmaitych bliźnich, których mamy kochać, tak jak siebie samych.
Dzisiaj spotykamy w Ewangelii Bartymeusza, który głośno woła Jezusa. Jest niewidomy, ale dobrze wie, Kim jest Jezus. Wie także, że to On może mu pomóc. Rysujemy „niewidoczny” rysunek świeczką, możemy go zobaczyć dopiero po zamalowaniu kartki czarnym tuszem.
Jakub i Jan proszą Jezusa o najlepsze miejsca w Jego Królestwie. Chcą być bardzo ważnymi osobami. Jezus tłumaczy jak zostać prawdziwym VIPem. Rysujemy VIPów w akcji.
Dzisiaj pewien człowiek zadaje Panu Jezusowi bardzo ważne pytanie: co zrobić, żeby osiągnąć życie wieczne. Rada jest prosta, ale niełatwo ją zastosować. Trudno pozbyć się naszych „garbów” pełnych rozmaitego bogactwa. Wyklejamy wielbłąda przyglądającego się uchu igielnemu. Jakie to szczęście, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych…
Uczniowie Jezusa odganiają dzieci, żeby nie przeszkadzały. Muszą być zdziwieni, gdy Pan Jezus mówi, żeby to oni nie przeszkadzali dzieciom! Z papieru wycinamy postać Jezusa przytulającego dziecko.
Kredkami do Nieba 