Jezus uzdrawia dziesięciu trędowatych. Jeden z nich zorientował się Kto sprawił, że zostali oczyszczeni. Wraca więc pędem dziękować Jezusowi wykrzykując po drodze, jak wielki jest Bóg. Jako jedyny rozpoznał Boga w Jezusie! Gdyby nie to, miałby jak inni, tylko uzdrowione ciało. Odrysowujemy swoje palce i za pomocą bandaży wyklejamy dziesięciu oczyszczonych…
Każdy ma coś w życiu do robienia. Nie trzeba oglądać się na innych, nie ma co czekać, aby nas chwalono za to, co zrobiliśmy. Codzienne obowiązki to nic nadzwyczajnego i nie ma potrzeby chlubić się tym, że się je wypełniło. Dziś szykujemy kolację – kolorujemy obrus, wycinamy kubki i talerzyki z kolorowych papierów.
Zawsze chyba możemy znaleźć kogoś, komu moglibyśmy pomóc. Pan Jezus mówi, że warto tym się zająć, dopóki jeszcze mamy czas. Ze sreberek po czekoladkach wyklejamy bardzo elegancki pałac. Narysowanego ołówkiem biedaka trudno będzie zauważyć.
Tym razem Pan Jezus opowie o czymś, co wszyscy na pewno dobrze znamy. No bo sami powiedzcie, czy nie cieszymy się, gdy coś nam się znajdzie? Podobnie jest z Bogiem – należymy do Niego od zawsze i gdy Mu się zgubimy, to nas szuka. Nic Go nie cieszy tak, jak odnaleziony człowiek. Lepiej się nie gubmy, ale jak już się zgubimy, to dajmy się znaleźć. Radości będzie co niemiara! Rysujemy kobietę, która cieszy się zupełnie jak Pan Bóg.
Jak to jest? Tak dobrze widzimy wady innych, a swoich nie dostrzegamy? Czy mamy jakiś problem ze wzrokiem? No właśnie… Rysujemy człowieka z belką w oku!
Jezus mówi o miłości, o tym, żeby być dobrym… nawet dla nieprzyjaciół! Pomóc komuś, komu chciałoby się dać w zęby to bardzo trudne! Odrysowujemy i wycinamy nasze dłonie, które coś dobrego dają innym.
Dzisiaj znowu na opak – szczęśliwi są ubodzy i głodni. Może dlatego, że nie mają bogactw, w których mogliby pokładać ufność i o które musieliby się martwić? Rysujemy gromadę szczęśliwców – błogosławionych.
Jan zostaje posłany przez Boga, by przygotował nas na przyjście Chrystusa. Nawołuje, byśmy prostowali ścieżki. Czy to nie jest zadanie dla budowniczych dróg? Rozplątujemy nasze poplątane drogi, żeby szybciej spotkać Pana Jezusa.
Ten niezwykły czas – Adwent – zaczynamy od przypomnienia sobie, że czekamy na przyjście Chrystusa na końcu czasów. Wycinamy dwa serca – jedno pełne trosk doczesnych, drugie pełne światła i przestrzeni zostawionej na przyjście Jezusa.
Jak wygląda król? Po czym możemy poznać króla? Ma koronę na głowie! Czy Pan Jezus wygląda jak król? Czy miał kiedyś złotą koronę na głowie? Wśród pięknych, złotych koron przyklejamy koronę cierniową Jezusa.
Kredkami do Nieba 