Czy kiedy Jezus nas zawoła, to zostawimy wszystko i pójdziemy za Nim? Natychmiast? Tak, jak rybacy nad jeziorem Galilejskim? Wyklejamy porzucone sieci i rysujemy ślady stóp na piasku.
Do Pana Boga najczęściej przyprowadzają nas ci, którzy nas kochają. Dziadkowie, rodzice. Szymona do Jezusa przyprowadził brat – Andrzej. Malujemy siebie przyprowadzającego kogoś do świątyni.
Co za historia! Bóg rodzi się w nędznej szopie! Woli ją od wystawnego pałacu. I my zamiast złotego brokatu wolimy dziś nędzny długopis.
Niesłychane! Wigilia w tym roku wypada w ostatnią niedzielę Adwentu. Tuż przed narodzeniem Jezusa przypomnimy sobie jak to się stało, że Bóg znalazł sobie taką wspaniałą Mamusię…
W poprzednią niedzielę spotkaliśmy dziwnie wyglądającego proroka, który na pustyni jadł szarańczę w miodzie. Teraz okaże się, że to, jak wyglądał i co jadł w ogóle nie ma znaczenia. Znaczenie ma jedynie jego GŁOS.
Jan opowiada nam o swoim Niezwykłym Kuzynie. Głos Jana wielu pozwolił odkryć Mesjasza w ich życiu. Choć wygląda dziwacznie i jada obrzydliwe rzeczy, posłuchajmy Go i my.
Czekamy, czekamy i nie możemy się doczekać. Kiedy wreszcie pan domu przyjdzie? Może zaraz? A może jeszcze długo przyjdzie nam poczekać?
Król Żydowski rodzi się nie rozpoznany przez swoich, tymczasem w odległej krainie mędrcy zauważają gwiazdę, która każe im wyruszyć na poszukiwanie Niezwykłego Wydarzenia. Z brokatowych papierów i świecidełek robimy gwiazdę.
