Skończył się okres Zmartwychwstania Pana Jezusa, a zaczyna się czas zwykły w ciągu roku.To, że czas jest zwyczajny, wcale nie znaczy, że w Ewangelii będą się działy zwyczajne rzeczy – z Jezusem zawsze jest coś nadzwyczajnego! Będą to różne historie, które wydarzyły się, gdy Jezus chodził po świecie i nauczał. Dziś jedna z takich historii – rysujemy Mateusza, który odchodzi od swojego miejsca pracy.
Pan Jezus mówi, że wiara w Niego jest ratunkiem dla świata. Wycinamy koła ratunkowe, przymocowujemy do nich sznury.
Wracamy do niedzieli wielkanocnej. Pan Jezus tchnie, czyli chuchnie dziś na uczniów. Warto czasem głębiej odetchnąć tchnieniem Boga i pamiętać, że ono w nas jest. To Duch Święty! Wyklejamy dwunastu apostołów i unoszące się nad nimi płomyki – symbol obecności Ducha.
Pan Jezus wstąpi do Nieba i przestanie już ukazywać się swoim uczniom. Mówi jednak, że choć odejdzie, to naprawdę zostanie z nimi. Przez wszystkie dni, aż do skończenia świata. Czyli nie tylko z nimi. Z nami też. Każdego dnia!
Pan Jezus żegna się z uczniami i mówi, że jeśli Go miłują, to będą zachowywać Jego przykazania. Obiecuje też Pocieszyciela, którego przyśle im Ojciec. Zastanawiamy się, jak możemy wyrazić naszą miłość do Pana Jezusa. Robimy wycinankę, która przedstawia nas połączonych w serdecznym uścisku…
Pan Jezus pokaże nam dzisiaj dobrą drogę do Ojca. Co ciekawe, okaże się, że to On sam jest tą drogą. Wytniemy z kolorowych papierów siebie i wyruszymy w drogę, po strzałkach, za Jezusem. Zupełnie jak na podchodach…
Wyobraźmy sobie, że jesteśmy owcami, które nie bardzo wiedzą, dokąd iść i potrzebują dobrego pasterza. Lepimy z plasteliny owieczki i ustawiamy je w zagrodzie pod opieką pasterza. Kim jest nasz Pasterz?
Przestraszeni i rozczarowani uczniowie uciekają z Jerozolimy. Po drodze dołącza do nich Jezus, który rozmawia z nimi i tłumaczy pisma. Ale to nie wtedy Go rozpoznają, ale dopiero przy wieczornym posiłku. Malujemy Jezusa wędrującego wraz z dwoma Apostołami.
Jezus spotyka się z przestraszonymi uczniami, tylko Tomasza nie ma wtedy razem ze wszystkimi. Nie wierzy on w zapewnienia przyjaciół, że Jezus żyje! Malujemy go klęczącego przed Zmartwychwstałym, w momencie gdy spotyka Go kilka dni później.
Pan Jezus został ukrzyżowany, umarł i złożono Go do grobu. W niedzielę o świcie okazało się, że grób jest pusty! Rysujemy zdumione kobiety i anioła przy otwartym grobie i cieszymy się z nimi.
Kredkami do Nieba 