7 maja (V Niedziela Wielkanocna)
„Jak możemy znać drogę?”
Pan Jezus pokaże nam dzisiaj dobrą drogę do Ojca. Co ciekawe, okaże się, że to On sam jest tą drogą. Wytniemy z kolorowych papierów siebie i wyruszymy w drogę, po strzałkach, za Jezusem. Zupełnie jak na podchodach…
Zanim przeczytamy Ewangelię
Czy znamy zabawę w podchody? Jedna osoba, która zna drogę, idzie przodem, zostawiając strzałki pozostałym. Reszta szuka strzałek i listów zostawionych na drodze i idzie za nią. Dzisiaj usłyszymy o Kimś, kto szedł przed nami do Ojca w Niebie.
Czytamy Ewangelię
– Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów:
„Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie. W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę”. Odezwał się do Niego Tomasz: „Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?”. Odpowiedział mu Jezus: „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście”. Rzekł do Niego Filip: „Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy”. Odpowiedział mu Jezus: „Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: »Pokaż nam Ojca?«. Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie, wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca”. J 14,1-12
Rozmowa o Ewangelii
Z kim rozmawia Pan Jezus? Czy rozmawiają po Jego Zmartwychwstaniu, czy przed Jego Męką? Skąd możemy się tego dowiedzieć – Jezus mówi „gdy odejdę…” czyli jest to czas jeszcze przed Jego śmiercią.
Pan Jezus mówi, że gdzieś idzie. Dokąd? I co tam będzie przygotowywał? Czy uczniowie wiedzieli dokąd idzie i znali drogę? Kto miał odwagę się przyznać, że nie wie?
Zdarzyło nam się kiedyś pomylić drogę, zgubić się? Zapodziać się gdzieś w tłumie? W sklepie? Czy jeśli idziemy z kimś, albo za kimś, kto zna drogę, to boimy się, że zabłądzimy? Nie! Czy Jezus nas prowadzi dobrą drogą do Nieba? Czy On zna drogę? Jasne.
Jezus poszedł przed nami do Ojca i zostawił nam pewne znaki – jak strzałki w podchodach. Co to mogą być za znaki? Czy zostawił jakieś listy? Wiadomości dla nas? Gdzie? Takimi drogowskazami, strzałkami mogą być Jego słowa, Jego rady, Jego przykazania.
Jezus mówi nam nawet więcej – że On Sam jest drogą! Jeśli jesteśmy blisko Niego, już jesteśmy na dobrej drodze.
Zajęcia plastyczne
„Jak możemy znać drogę?”
Z kolorowych papierów każdy wycina siebie idącego. Naklejamy sylwetkę na czarną kartkę. Na kartce białą kredką rysujemy strzałki.
materiały:
czarne i kolorowe papiery, kredki, nożyczki, kleje
Kredkami do Nieba 